Ado Den Haag: hoop amateurisme achter de duinen

De meest bizarre voetbalclub van dit moment is zonder enige twijfel Ado Den Haag. Voor de neutrale buitenstaander is het nogal kolderiek en triest wat er in de hofstad gebeurt. Ado verkocht zijn ziel aan een Chinees. Wang, de Chinees, werd de baas, en lapte niet. Toen lapte hij een beetje, maar de grote betaling bleef nogal uit. Kutchinees! Hij houdt zich niet aan de afspraken. Stomme Wang! Dankzij Wang gaat Ado naar de knoppen. De Nederlandse voetbaljournalistiek doet vrolijk mee. Wang, dat kan echt niet. Het is hooguit stom dat Ado in zee gegaan is met zo'n Charlatan. Ik sluit niet uit dat dit een deel van de waarheid is, maar misschien ligt het nog net iets genuanceerder.

Verdiep je in je omgeving
Een van de belangrijkste dingen die in plannen staan die wij voor klanten maken zijn insights. Inzichten die je iets leren over de omgeving waarin je werkt. Mijn wijlen moeder leerde mij ooit dat het niet belangrijk is of je gelijk hebt, het gaat erom of je gelijk krijgt. Een les die Ado op meerdere fronten niet lijkt te begrijpen. Neem nu de gewantrouwde Chinees. Dick Advocaat stelde gisteravond nog bij Studio Voetbal dat Wang in principe best goede plannen had. Er zou geld beschikbaar komen voor aankopen, Ado zou structureel in de top 5 gaan draaien op termijn en er zou 7,5 miljoen geïnvesteerd worden in nieuwe spelers. Zeker mooie beloftes voor een club die al jaren in de marge van het betaalde voetbal speelt.

Ik ken die Wang niet, maar ik weet wel dat Ado die man anders tegemoet had kunnen treden. Chinezen publiekelijk te kakken zetten is het laatste wat handig is om te doen. In Nederland zijn we nog net geen Amerikanen, maar als het gaat om afspraken dan staan we er niet ver vanaf. Afspraak is afspraak en contract is contract. Iedereen die één college Cross Cultural Management gevolgd heeft tijdens zijn opleiding weet dat in andere windstreken een andere richting waait. Chinezen investeren enorm veel tijd in het opbouwen van vertrouwen en relaties voordat zij over de brug komen. Dat is een buitengewoon ingewikkeld en langdurig proces. Een proces dat vraagt om geduld en respect. Ado zet Wang neer als een onbetrouwbaar sujet, maar het is allerminst uitgesloten dat de huidige directie door Wang zelf als buitengewoon disrespectvol gezien wordt. En Ado had het kunnen weten voor nog geen dertig euro. Een boekje van Fons Trompenaars had een hoop ellende kunnen voorkomen.

Slappe hap gemeengoed in de voetballerij
In de voetballerij zijn ze er goed in. Slappe hap als het gaat om woordvoering. Ik schreef al eerder iets over het communicatiebeleid van Feyenoord rondom het wangedrag van een paar randdebielen in Rome. Gudde heeft pas de afgelopen nieuwjaarstoespraak aangegrepen om eindelijk eens een stevig geluid te laten horen. Beter laat dan nooit dacht ik gelijk. Ado deed gisteren werkelijk alles fout nadat Ajacied Bazoer walgelijk bejegend werd. Trainer Henk Fräser nam er weliswaar afstand van, maar hij vond toch vooral dat het zijn baan niet was. Dombo! Ado maakt het daarna alleen nog maar erger. Niet de directeur Jan Willem Wigt van Ado nam plaats achter de microfoon, maar Ronald van der Geer, oud- verslaggever van de NOS deed het woord. Van der Geer had, als hij ballen zou hebben gehad, dat gewoon moeten weigeren in plaats van zich te laten te gebruiken als trekpop. Wat Ado echt had moeten doen? Tommie Beugelsdijk. Die had de microfoon moeten pakken tijdens de wedstrijd en zijn eigen supporters eens in onvervalst Haags de .....moeten schelden. Dát had respect afgedwongen. Ado geeft de supporters nu alleen maar meer munitie om zich te misdragen.

In het profvoetbal gaat een hoop geld om, qua communicatie stuit ik toch vooral op een hele hoop amateurisme.