PR-Klaagmuur: Cynthia Schultz Â- Eigenares MissLipgloss.nl, beautyredacteur CosmoGIRL! & MetroMode

Twee weken geleden publiceerde mijn collega Jos de blog over 'Ik blog over beauty, mag ik op de perslijst?' Hij verbaasde zich over de wildgroei aan fashion en beautybloggers en nog meer over de reacties die zijn blog heeft doen opwaaien. Zelfs dé beautyblogger heeft zijn blog en daarnaast ook de PR-Klaagmuur opgemerkt, want kort erna mailde ze Coopr met de vraag: "Als je nog een keer een kandidaat zoekt... Ik heb wel wat te klagen ;-)" Zo'n voorzet koppen we natuurlijk gelijk in. 'Cynthia Schultz is haar naam en zij blogt over beauty op haar blog Miss Lipgloss'. Be prepared: Miss Cynthia neemt geen blad voor haar mond en doet niet aan politiek correcte antwoorden. Lees hieronder haar PR-Klaagmuur.

1. Van welke persbenadering was je onder de indruk?
Hier moest ik heel lang over nadenken. Een voorbeeld van iets waar ik van onder de indruk was, was een Dove event om hun nieuwe Purely Pampering douchegels te lanceren. Ze deden dit met een onwijs leerzame, leuke en bruikbare (voor de site) workshop met dé neus Ann Gottlieb van de geuren van deze douchegels. Het was in Parijs, maar als het in Amsterdam was geweest was ik hier ook van onder de indruk geweest. Én: het was ruim voordat de douchegels in de winkels lagen. Ik had dus ruim de tijd om hier iets mee te doen.

Als een merk/PR bureau bij een lancering van een nieuw product/lijn of iets dergelijks de goede balans weet te vinden tussen informatie, vermaak en waar ik écht iets voor mijn lezeressen mee kan doen, dan ben ik blij. Dan ga ik naar huis en denk ik 'Yes, hier kan ik écht wat mee op MissLipgloss.'

Qua persmailings die ik toegestuurd krijg word ik altijd blij van simpel (dus geen confetti, glitters of piepschuim waardoor ik een uur sta te stofzuigen) en chic. Beauty PR bureaus doen vaak extra's bij de pakketjes. Geurkaarsen, macarons, champagne... Ook helemaal niet verkeerd natuurlijk. Heeft overigens geen invloed op of en hoe ik over de producten schrijf.

2. Hoeveel berichten belanden ongelezen in de prullenbak?
Ontelbaar veel. Ik heb een aparte map in mijn mail die 'Pers' heet en alle persberichten belanden daar automatisch in, ze slaan mijn inbox over. Ik scroll een keer per week deze hele lijst berichten door en ze belanden meestal allemaal (!) in de prullenbak.

Nu krijg ik ook persberichten per post, met producten er bij. Een deel daarvan gebruik ik voor de site of voor in CosmoGIRL/Metro. Sommigen review ik uitgebreid, anderen gebruik ik in een video, weer anderen vermeld ik op social media (meestal Twitter, Instagram of Facebook). Ik denk dat 50 tot 70% niet gebruikt wordt. De producten die ik niet gebruik gaan trouwens naar goede doelen.

3. Wie of wat is jouw belangrijkste nieuwsbron?
Toch meestal wel PR bureaus die mij op tijd producten en informatie sturen. De meeste blogposts die ik maak, bevatten producten. Soms koop ik die zelf, maar meestal krijg ik ze opgestuurd door een PR bureau.

4. Heb je een effectieve manier om telefoontjes van een pr-bureau af te kappen?
Ja, gewoon niet opnemen. Ik doe alles per mail en ik vind het erg irritant als ik word nagebeld. Mail maar, dan reageer ik wanneer het mij uitkomt. Als het toch voorkomt, dan is het meestal vanuit eigen initiatief.

5. Kun je boos worden op pr-mensen?
Echt boos, nee. Geïrriteerd, ja. Waarom? Om doordram-gedrag. Blijven bellen, bljven mailen. Om iets waar ik zelf niet zo om zit te springen. Laat me gewoon los, dat werkt beter.Waar ik ook geïrriteerd van kan raken: onduidelijkheid, of liegen over samenwerkingen. Heb wel eens met een groot A-merk gewerkt, zij stuurden me al hun collecties, en ik blogde daarover - op geheel vrijwillige en natuurlijke wijze. Van de een op andere dag stopten ze daarmee. Toen ik ze vroeg waarom (ik vond het vooral jammer; het was een mooie aanvulling op mijn blog), gaven ze geen antwoord en draaiden ze er om heen. Via via hoorde ik waarom: ze waren niet blij met de soms negatieve comments op mijn site op blogposts die over hun merk gingen. Dan denk ik: Really? Liegen, maar dan wel er over kletsen met andere mensen die ik ken? Heel chic. Zeg dan gewoon op de man af hoe het zit, ik ben een volwassen vrouw, dat begrijp ik heus wel. Daar is nadien nooit meer over gesproken, maar blijft in mijn achterhoofd zitten als ik contact heb met dit merk. Wat, begrijpelijk, niet zoveel meer is.

En als blijkt dat een merk eerst wel een banner of advertorial wilde inkopen via mijn advertising agency, maar dan via PR toch even sneaky via mij probeert het gratis te regelen, en dan denken ze dat ik niet weet wat er speelt en voor welke bedragen. Dáár kan ik wel heel boos om worden. Achter de ellebogen, vind ik dat. Het is wel eens gebeurd, dan was de communicatie niet zo sterk tussen mij en mijn bureau en dan had de marketing afdeling zich al terug getrokken. Met zo'n soort bedrijf werk ik niet meer samen. Heel lastig ook soms: er zijn merken waar ik ongelooflijk veel 'gratis' publicaties geef, maar die nooit een keer adverteren. Dat kan me wel een beetje dwars zitten, maar ja, als ik nu eenmaal enthousiast ben over dat merk, of als mijn bezoekers het aanspreekt, dan heb ik niet zoveel keus. Vind ik wel jammer en kan ik me aan irriteren. Het is geven en nemen.

En dan nog even zeuren: ik woon in Zwolle en ga dus heel vaak naar Amsterdam voor events en afspraken. Vaak ook voor individuele sessies met PR dames, om bij te praten, of voor meer uitleg rondom producten. Voor veel merken genereer ik enorm veel media aandacht, en reis ik erg veel op en neer. Geen probleem, hoor! Wanneer een PR bureau mailt om even koffie te drinken of te lunchen om bij te praten over de merken, en als ik dan vraag of ze voor een keer naar Zwolle willen komen, en als dat dan niet kan... Tja, dat vind ik een beetje raar. Ik snap wel dat ze niet zomaar naar elke journalist toe kunnen komen, maar bij een langdurige structurele samenwerking waarbij ik al heel wat uren, geld en mediawaarde heb geïnvesteerd, mag zoiets toch best eens gebeuren.

Tja... Beauty PR: een ware heksenketel, soms.

6. Hoe belangrijk zijn pr-mensen voor jouw werk?
Voor mijn werk erg belangrijk. Ik ben van hen afhankelijk voor informatie, en vooral informatie die ik op tijd krijg, dus een paar maanden voor de producten in de winkel liggen. Dit in verband met de drie maanden voor CosmoGIRL! en voor mijn eigen site wil ik de producten altijd eerst testen voor ik er over blog, dus daar is tijd voor nodig. Natuurlijk heb ik ze ook wel echt nodig voor de producten die ik laat zien op mijn blog, maar in principe zou ik die puur hypothetisch gezien ook kunnen kopen. Zou wel een erg duur geintje worden.

7. Hoe reageer jij op een 'verzoek tot plaatsing'?
Ik ga daar niet serieus op in. Negen van de tien keer is het een advertorial, een complete briefing, waar normaal een hele hoop geld voor neer wordt gelegd. Zo werk ik gewoon niet. Heb er zelfs wel een keer een gehad die ik 'moest' ondertekenen. Haha! Natuurlijk mag een PR bureau wel altijd vragen of ik aan een specifiek product aandacht kan besteden, maar dan kies ik nog altijd zelf wat ik er over zeg, en hoe. En ik teken niks.

8. Wat is jouw gouden tip voor PR-bureaus?
Niet drammen, niet zeiken, niet zaniken. Nee is (meestal) nee. Laat journalisten en bloggers vrij. En stuur geen complete briefings voor dingen die je geplaatst wilt zien. Gaat niet gebeuren! Bouw een goede band op, wees eerlijk, zowel over de inhoud van jouw PR projecten maar ook over samenwerkingen en andere dingen die lopen. Wees benaderbaar, vriendelijk, volledig. Houd het contact warm. Stuur me niet een keer in het jaar zo sporadisch een pakket met producten ('Hoi, wij bestaan ook nog!') maar houd regelmatig contact en houd me op de hoogte van nieuwe producten en ontwikkelingen.

Dat was niet één gouden tip, haha. Ik denk dat ik dit kan samenvatten als: wees integer.

9. Heb je achteraf wel eens spijt als je een pr-benadering hebt opgepakt?
Het gebeurt niet vaak, en ook al heb ik iets toegezegd, dan wil het nog wel eens voorkomen dat ik naderhand toch 'nee' zeg als blijkt dat het om een of andere reden niet kan. Heel soms zeg ik wel eens 'ja' om van het gedoe af te zijn, een keer per jaar, of zo. Daar heb ik wel eens spijt van. En ik krijg heel vaak spijt van werken met webshops, dus mensen die niet echt PR mensen zijn. Ze snappen er meestal niks van en mailen me na verzendingen van de producten dagelijks 'waar het artikel blijft' terwijl ik altijd aangeef dat ik nooit blogposts over specifieke producten kan garanderen. Dat negeer ik dan dus ook na een tijdje.

10. Voor welk nieuws wil jij je bed uitgebeld worden?
Ik wil dan liever mijn bed uit gemaild worden, maar ik vind het altijd héél erg tof om achter de schermen bij mooie merken te kijken. Dus als ik het nieuws krijg dat ik exclusief (dus niet met tien andere bloggers of journalisten; dan heb ik saai nieuws dat iedereen heeft) een kijkje mag nemen in de fabriek van merk * vul maar in * dan word ik heel blij.

Ben je het met de volgende stellingen eens of oneens?

11. Nabellen door een PR bureau over een persbericht is altijd overbodig.
Ja. En irritant, ook. Als ik het heb gelezen en ik vind het wat, dan doe ik er wat mee en dan laat ik je dat weten - of je merkt het wel. Als ik er niet iets mee wil, dan negeer ik het verder gewoon. Tenzij ik moet RSVP'en voor een persevent.

12. PR-bureaus verpesten de journalistiek.
Nee.

13. PR-mensen zijn er alleen maar om vervelende zaken rondom bedrijven te verdoezelen.
Nee.

14. PR-bureaus hebben meer macht dan goed is.
Nee.

15. Exclusiviteit heeft geen bestaansrecht meer.
Niet écht, maar ben het er ook niet helemaal mee eens.

Foto Mariet Mons