PR-Klaagmuur: Philippus Zandstra, freelancer voor NRC en Veronica Magazine

Blog
PR Klaagmuur
Monique van den Berg
12-04-2017
Gooooeeeeedenavond! Het weekje is weer doormidden en dat betekent een nieuwe PR Klaagmuur. Iedere week vragen wij een blogger, journalist of influencer om hun ervaringen met PR-consultants/bureau's te delen. Deze keer mag Philippus Zandstra, op immer scherp en beschouwend, zonder scrupules klagen over all things PR. Hij is werkzaam als freelancer voor onder andere NRC, Veronica Magazine en de cultuurwebsite delagarde.nl van de Varagids. Benieuwd op welk werk hij zelf trots is, wat hij als tip aan PR-adviseurs wilt meegeven, en sowieso welke spitsvondige antwoorden Philippus geeft op de vragen? Keep on reading...

Hoeveel persberichten krijg je per dag, en hoeveel belanden er in de prullenbak?Ik heb werkelijk geen idee, ik kijk bijna nooit in de bak met ongewenste mail, tenzij er weer eens een afrekening van Nuon of  Waternet niet in mijn Inbox is terechtgekomen. Dan kijk ik wel.

Waar moet een persbericht aan voldoen om jou enthousiast te maken?Hij moet door m'n spamfilter heen komen en die staat op standje Noord-Korea. Maar zonder gekkigheid: enthousiasme is goed, ga alleen niet overdrijven. Overdreven braggen over een artiest of een evenement leidt op lange termijn alleen maar tot teleurstelling.

Wie of wat is jouw belangrijkste nieuwsbron?Slate, Variety, Vulture, vooral buitenlandse sites dus.

Welke (internationale) websites/magazines zijn een inspiratiebron voor je?Zie bovenstaande sites, met een speciale vermelding voor Slate. Ben altijd onder de indruk hoe ze daar populaire cultuur weten te verbinden met maatschappelijke kwesties, ook al ben ik het niet altijd met ze eens. Dat zou in Nederland ook wel wat vaker mogen.

Op welk door jou geschreven artikel/interview ben je trots en waarom?Dat zou m'n longread 'Uitgeveegd' over Tinder moeten zijn. Het meest persoonlijke dat ik ooit heb gedaan.

Wat is jouw favoriete social medium en waarom?Het is al meerdere keren voor dood verklaard, maar ik blijf fan van Twitter. Aanvankelijk vond ik het een onrustig en vervelend medium voor aandachtzoekers die niet veel te vertellen hadden. Tegenwoordig is het juist de snelste wijze om nieuws op te doen. Ik kijk eerder daar dan in mijn bak met ongewenste mail.

Hoe wordt er op de redacties waar jij werkt over PR-bureaus gedacht?Wisselend. Aan de ene kant is het fijn als PR-bureaus kunnen informeren en faciliteren, maar zodra er wordt gezeurd over uitspraken die een cliënt zelf tijdens een interview heeft gedaan, moet je niet gaan zeiken. Die zogenaamde factcheck achteraf is exact wat het woord zegt: feiten checken. Een jaartal dat verkeerd staat, een naam die verkeerd is gespeld, dat werk. Verder moet je je niet bemoeien met de inhoud.

Wat is jouw grootste irritatie bij PR-bureaus en/of adviseurs?Als je dan toch info via persberichten wil sturen, wees op tijd. Ga niet twee weken voor release nog eens een ronkend bericht eruit gooien; bladen, kranten en sites werken ver vooruit. Geef journalisten ook wat tijd om aan een angle te werken waardoor ze jouw verhaal aan hun chefs kunnen verkopen.  

Wat lijkt jou leuk aan het werken bij een PR bureau?Dat ik mijn oude collega's op kosten van de zaak mee uit eten kan nemen.

Wat is jouw gouden tip voor PR-adviseurs?Persoonlijke benadering werkt het beste. Ga geen persberichten uitsturen naar mensen die op zich wel interesse zouden hebben, maar dat niet uit een bericht kunnen opmaken. Kijk eens naar de angle, wat zou een journalist voor een bepaald medium ermee kunnen doen? En nog beter: wat zijn de interesses van die journalist? Dat vergt veel tijd en energie ja, maar het loont.

 Ben je het met de volgende stellingen eens of oneens?
Ik geef eerder gehoor aan persoonlijk gerichte mails dan algemeen uitgestuurde persberichten.Zeker weten. Persoonlijke benadering werkt echt veel beter. Een algemeen persbericht is  verstuurd naar een hele lijst journalisten waar ik misschien weinig mee gemeen heb, en daardoor is de inhoud bij voorbaat ook niet interessant (terwijl het dat wél kan zijn).

PR-bureau's verpesten de journalistiek.Zolang ze informeren en faciliteren zie ik geen probleem. Kom je aan de inhoud van mijn verhalen, dan hebben we een probleem.

Exclusiviteit heeft geen bestaansrecht meer.Klopt. Waarom zou je in deze tijd nog kunstmatig schaarste creëren?

Ik kan het iedere journalist aanraden om freelancer te worden.Voor mezelf: ja. Ik ben freelancer uit eigen keuze; ik vind dit werk leuk en ik geloof in mijn verhalen. Ik zie echter ook veel freelancers die eerder in loondienst zaten en nu hetzelfde werk doen wegens bezuinigingen op de redacties. Dat is geen keuze, dat is sociale dumping.  

Bloggers/vloggers zijn een verrijking van het medialandschap.Ik val in slaap bij de meeste bloggers en vloggers.

Goed voorbeeld van no nonsense antwoorden in de klaagmuur van Philippus. En gezien zijn Twitter feed, verbaast me dat ook niet echt. Sterker nog, dat is misschien wel de reden dat ik hem gevraagd heb. Het is alleen wat confronterend te lezen dat persberichten vaak in zijn spam terecht te komen, ik kan dus alleen maar hopen dat hij die van mij en mijn Coopr collega's wel altijd netjes leest...

En ja, wat eten en drinken met journalisten is ook één van mijn favoriete bezigheden als PR consultant. Maar: niet alleen omdat het gezellig is, maar omdat je daar zonder enige twijfel de werkrelatie écht mee verbetert. Elkaar face to face zien zorgt ervoor dat je prioriteiten, projecten en een plan van aanpak over langere tijd goed met elkaar bespreekt. Dat resulteert daarna in mail- en telefooncontact dat prettiger en sneller verloopt vanuit beide kanten. Philippus zijn opmerkingen over de persoonlijke benadering en tijd investeren in het werk van de journalist sluiten hier dan ook bij aan. Het is een tweebaansweg waarbij je even naast elkaar stil moet staan om iets moois als resultaat te leveren. De journalist wilt toegang tot interessant materiaal, en de PR consultant wilt graag zijn klant terug zien in de krant of het tijdschrift. Een goede realisatie om altijd in het achterhoofd te houden.

En als laatste: denk vooral met de journalist mee over goede haakjes en inhoud, maar zodra het op papier staat beroept Philippus zich op zijn persvrijheid. Geen gezeur met quotes aanpassen alsjeblieft! Uiteraard hebben PR consultants dat niet altijd in de hand, maar we doen ons best iedereen tegemoet te komen. En dus: don't shoot the messenger! Ook een no nonsense feitje om te onthouden :-)

Verleg je grenzen!

schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
Schrijf je nu in voor
onze nieuwsbrief