Bewijsdrang is een uitstekende motivator

Toen ik een jaar of 22 was, zat ik in een klein mentaal wak. Ik kwam tot de ontdekking dat  je het wegstoppen van je verdriet als je je moeder verliest op 13-jarige leeftijd altijd een keer terugkrijgt. Ik was mede-oprichter van het Internetbureau Netvlies én volgde op dat moment een studie Grafimediatechnologie aan de Hogeschool Rotterdam. Nuja, volgde. Ik stond ingeschreven. Als ik echt eerlijk ben deed ik in die tijd niet veel, behalve zuipen in de kroeg. Werk half, studie nog minder dan half. Compagnons ontevreden. Vader ontevreden. Ikzelf ongelukkig en stuurloos. Ik wist het niet zo goed. En dus ging ik naar het Waterink instituut om een beroeps- en studiekeuzetest te doen. Want het was tijd dat ik eens het heft in eigen handen zou nemen en wat van mijn toekomst ging maken. Dat rapport had best een aantal harde conclusies:

Jos heeft de neiging om zijn mogelijkheden te overschatten

Ik kan niet anders zeggen dan dat die observatie hartstikke raak was. Na enig geworstel is het met mijn zelfbeeld best in orde gekomen en ga ik gemotiveerd door het leven. Toch, na 10 jaar Coopr knaagde er iets. Ik wilde een prikkel, ontwikkeling. En ik ging op zoek naar wat die prikkel toch betekende. Was dat een nieuwe werkomgeving? Nee. Dat was het niet. Er is hier nog zoveel te bouwen en te ontwikkelen. We zijn nog lang niet klaar.

Ik doe het niet voor de titel hoor

Ik zocht vooral naar een intellectuele prikkeling. Maar uiteindelijk had ik toch iets recht te zetten. Puntje 2 van Waterink. Ongeschikt. Voor een universitaire studie. En dus schreef ik me in. Voor de Executive Master Corporate Communication aan de RSM (Erasmus Universiteit). En ja: allereerst voor de intellectuele prikkeling. Vorige week volgde ik de eerste elective course. Ik heb genoten. En ik hoorde om me heen: "Ik doe het niet voor de titel hoor".  Ik weet dat ik dát mezelf niet kan wijsmaken. Ik heb mezelf iets te bewijzen. En ik merk dat dat een uitstekende motivator is.

En of ik wat leer van deze studie? Jazeker. Morgen kom ik op deze plek met mijn eerste observatie. Ik heb daarover slecht nieuws. Ik ben bang dat ik genuanceerd aan het worden ben. Maar ik hoop toch dat ik scherpte en nieuwsgierigheid niet verlies en op z'n minst mezelf scherp houd.