Onlangs kwam in het nieuws dat de VPRA zijn activiteiten op een laag pitje zet. In een interview met Adformatie zei voorzitter Huib Bannier dat een club als de VEA niet iets is wat past bij de leden van de VPRA. “Dat is toch meer een club van vooral reclamemensen.” Dat is een van de vele opvattingen die je kunt hebben over ons mooie en rijke vakgebied. En ook een worsteling die ik zie bij veel vakgenoten.
Reputatie of Creativiteit?
De een is bezig met reputatie, de ander met creativiteit. Weer een ander legt accenten bij sociale wetenschappen en weer anderen bij technologie of maatschappelijke relevantie. En allemaal zoeken we naar onze plaats in die totale set. Omdat we allemaal van binnen weten: als we hier nu echt allemaal goed in zouden zijn, dan hebben we echt de troef in handen om de allerbeste in ons vakgebied te zijn.
Verdedig niet je eigen eiland maar denk groot
Sommige mensen zeggen bijvoorbeeld dat public relations onderdeel is van marketingcommunicatie, wat weer gezien wordt als een van de marketing-p’s, namelijk die van promotie. Als je dat gezegd wordt als pr-professional dan voel je je vak ongelooflijk klein en nietig worden. In voorstellen van reclamebureaus is steeds vaker een pr-paragraaf opgenomen. Niet zelden is dat één slide waarbij het volkomen vanzelfsprekend is dat De Wereld Draait Door, Pauw én Nieuwsuur gaan berichten over die ontzettende noviteit die bedacht is vanuit een creatieve maakbare wereld. Dat is niet hoe de realiteit in elkaar zit.
De andere kant van het spectrum is dat communicatie- en pr-mensen (ook dit is een onterecht kamp), de neiging hebben om alles wat uit de reclamehoek komt dood te slaan als: “dat kun je gewoon inkopen, geen kunst aan”. Terwijl de geschiedenis er heel helder over is. “Even Apeldoorn bellen”, “Foutje, bedankt”, “Calvé Pindakaas, Wie is er niet groot mee geworden”, “Het waren twee fantastische dagen”. Allemaal campagnes van eigen bodem die merken hebben gebouwd. Creativiteit die echt niet alleen ontstond omdat de inkoop van massamedia het verschil maakte. Nee, daar waren mensen met hart, ziel, hersens én creativiteit aan de slag. Om iets uiteindelijk te vatten in een hele mooie zin, of in een beeld, in een plaats in de hersenen van mensen.
Het is voor mij altijd duidelijk geweest. We moeten ontzettend goed met elkaar samenwerken en van elkaar leren. Niet de ene discipline boven de ander stellen. Elke communicatieve organisatie heeft al die bouwstenen nodig om succesvol te worden. Daarom is het goed om te zien dat er steeds meer (informele) coalities ontstaan van aanpalende vakgebieden die elkaar versterken. Sommige bureaus zie je daardoor weer teruggaan naar hun oorsprong om datgene waar zij echt goed in zijn, nog beter te maken. Anderen ontwikkelen zich juist in de breedte. Er is niet één model dat winnend is wat mij betreft. Elke opdrachtgever is anders georganiseerd en heeft zelf ook verschillende capaciteiten en kwaliteiten aan boord.
Out of your own box
Het is voor ons als communicatieprofessionals wel de vraag welke rol je wil en kunt aannemen. Als je vooruit wil komen in je vak en een breed mandaat wil hebben, dan zul je jezelf breed moeten ontwikkelen. Dan zul je Artificial Intelligence omarmen als een kansrijke ontwikkeling. Dan zul je begrijpen dat het organiseren en interpreteren van datastromen net zo zeer van belang is als de creativiteit om een merk te bouwen. Wie zich niet afzet tegen aanpalende vakgebieden maar ze juist omarmt, is de winnaar van vandaag en de toekomst. Het communicatievak is leuker en boeiender dan ooit.
Laatste blogs
