Content achter een slotje? Alleen als het écht goed is.

De adfogroep geeft haar abonnees sinds kort een voordeel. We krijgen toegang tot content die niet abonnees niet hebben. Nouja, we hebben wel, net als bij de correspondent, de mogelijkheid om die content te delen met onze vakgenoten. Allereerst: het is belangrijk voor de branche dat er een onafhankelijke journalistieke entiteit is. En die kan van alleen advertentieinkomsten niet meer leven. Dus is het logisch dat er gezocht wordt naar alternatieve verdienmodellen. Maar dat slotje, kan dat echt niet anders?

Alle adformatietitels kenden de afgelopen jaren een redesign. Zowel qua vorm als inhoud. En eerlijk is eerlijk. Alle titels zijn er op vooruit gegaan. Vooral communicatie is wat mij betreft een procentje of 300 keer interessanter om te lezen dan voorheen. Soms mag het van mij wat positiever. Maar dat het af en toe wringt is goed.  Het is nu een blad van nu. En dat was wel anders.

Maar dan dat slotje. Ik heb er moeite mee. Hij komt te vroeg en het werkt onhandig. Het platform moet eerst maar eens écht goed worden. Het platform moet eerst maar eens de plek zijn waar je content kunt halen die onmisbaar is in je werk als communicatieprofessional. Dat is een artikel over mijn twittergedrag gewoon niet.  Als je een slotje zet op een online content dan zorg je gewoon voor ongemak bij je bezoekers. Dat is niet erg als de content die daar tegenover staat dan knetterhard het verschil maakt. En helaas is dat niet het geval. Ik zou verwachten dat bij aanvang de pareltjes uit het blad online beschikbaar zouden worden gemaakt. Stukken waar goed journalistiek werk in zit. Interviewen, reflecteren, schrijven, een andere invalshoek erbij zoeken etc. Voetbal International heeft dat principe goed begrepen. Natuurlijk zit geen enkele lezer te wachten op de Gilette speler van de week. Natuurlijk hebben Adidas en Nike ongetwijfeld invloed op delen van het blad. VI accepteert dat als noodzakelijk kwaad maar gaan er slim mee om. Zij investeren. Ze investeren in journalistieke kwaliteit. Tom Knipping en Iwan van Duren zijn sinds een aantal jaren de vaste onderzoeksjournalisten van VI. Zij duiken in de écht issues van de voetbalwereld. Hoe het toch met Matchfixing zit, met de spelersmakelaars en dat soort onderwerpen. En dus accepteer ik het commerciële gedeelte.

Ik mis die belofte bij het online platform van de adfogroep. De bladen zijn verbeterd, chapeau daarvoor. Maar online is nog lang niet zover. Dat is niet erg, maar waarom dan nu het slotje? Eerst moet het journalistieke product online beter. Meer diepgang, minder vluchtigheid. Meer journalistiek. En dat zijn niet de lijstjes die ook op PR Daily hadden kunnen staan of dat vakgenoten de story als guilty pleasure hebben. En dan klagen over bureaus die alleen maar millimeters willen scoren? Niet sterk.

Terwijl ik er van overtuigd ben dat de potentie er is. De vernieuwingsslag bij de bladen heeft dat aangetoond. Maar ik voel en hoor om me heen dat dat nog nauwelijks is aangekomen bij vakgenoten. Doordat de adfogroep onder de vleugels van Kluwer niet mocht vernieuwen heeft het simpelweg verloren aan legitimiteit. Dat kost tijd om terug te winnen. Zeker online. Totdat het zover is, zou ik zeggen: Haal dat slotje er toch af. Zelfs vaste abonnees raken er door geirriteerd.