schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
Dé les van storytelling: kijk naar je kind!
Blog
Tips & Tricks
Jos Govaart
17-10-2016
Hoewel De Telegraaf maandagochtend kopte dat kinderen slecht gedijen bij beeldschermen, heb ik er toch maar mooi een blog over storytelling uit weten te peuren. Ik heb een dochter, Lois heet ze. Ze is ruim drie jaar oud en heeft een levendige fantasie die me ook vakmatig helpt. Als kinderen namelijk érgens goed in zijn dan is het in het beleven van verhalen. Als ik kijk naar hoe er naar Public Relations gekeken wordt, dan zijn we soms te weinig echte verhalen aan het vertellen, en zijn we te veel gefocust op de snelle hit, de snelle score. Daar zijn allemaal redenen voor waar ik nu niet op in zal gaan. Verhalen vertellen dus. Het vereist creativiteit. En natuurlijk is creativiteit een talent. Maar met hard werken kun je echt een eind komen. Je hoeft geen geboren kunstenaar te zijn om creatief te zijn. Kijk naar drie van de favoriete series van Lois, en ze kunnen je op het spoor zetten om betere verhalen te vertellen.
Perspectief 1: De omarming van de slechterik
Lois kijkt soms Dora. Lois heeft het al weken over een figuur uit die serie. Zeker niet Dora zelf. Een braverik, die hele brave avontuurtjes meemaakt. Saai eigenlijk. Nee, ze vindt Zwieber de Vos leuk (kijk overigens uit met YouTube in dit geval :-)) . Wat doet Zwieber? Zwieber steelt. Zwieber dwarsboomt elk plannetje dat Dora heeft. Hoe praat Lois over Zwieber? In de verhalen van Lois is Zwieber lief. Zwieber zit bij haar (denkbeeldig) op schoot. Zwieber gaat mee eikeltjes rapen in het bos. Zwieber Is het dier dat nooit ziek is. Zwieber is een van haar vrienden (noemt ze in een rijtje met echte vriendjes). Ze maakt dus van de boef haar held. Iemand die stout is geeft ze een andere gedaante. Een perspectief dat je ook voor serieuze zaken kunt kiezen. Wat als de klant die jij vertegenwoordigt aan de goede kant van de publieke opinie zou staan? Hoe zou dat er uit zien? Wat is er voor nodig om daar te komen. Wat moet daarvoor gebeuren? Zo'n simpele verandering van perspectief levert je al heel veel opties op voor een nieuw verhaal.
Perspectief 2: De gedroomde versie van jezelf
Een serie die Lois graag kijkt als ze wat moe is, is Sofia het Prinsesje. Een serie van Disney. Sofia is een gewoon meisje van 8 dat ineens een prinsesje wordt omdat haar moeder met een koning trouwt. Een prinsesje. Voor veel kleine meisje een beeld wat heel dichtbij staat maar tegelijkertijd toch ver weg is. Geen heel andere waarden, maar toch op een voetstuk. Wat als je het perspectief kiest dat je de allerbeste versie van jezelf kunt zijn?
Perspectief 3: Het perspectief van de superheld
Dan door naar de derde serie. Mike de Ridder. Een klein ventje, maar wel stoer en dapper. Een heuze ridder, maar wel duidelijk een kindfiguur. Sinds Lois die tekenfilmserie kijkt, praat ze zelf ook over stoer en dapper. Tegen andere kindjes, in de Albert Heijn. Waar het ook maar gebeurt. Ze vergroot de positieve eigenschappen van Mike de Ridder uit en projecteert die op zichzelf en op de mensen die ze lief vindt. Betrek dat ook eens op je klant of eigen organisatie. Wat als je zelf de superheld bent in het verhaal waar je deel van uitmaakt. Wat verandert er dan? Spreek je met meer zelfvertrouwen. Wordt dan ineens duidelijk hoe ver je daar van verwijderd bent en krijg je een reëel beeld van hoe je er als organisatie in de perceptie echt voorstaat?
Dit zijn zomaar drie verschillende perspectieven vanuit de ogen van een driejarig meisje. Het is niet moeilijk om nog veel meer perspectieven te bedenken. Je kunt spelen met tijd. Denk eens 20 of 50 jaar vooruit, kijk eens terug. Wat ook leuk is om eens de verschillende mogelijke personages met elkaar te combineren? Wie in dit verhaal is de superheld, wie is de slechterik en waar sta ik zelf in dat perspectief? Hoe plaats ik mezelf dus in het totale verhaal ten opzichte van de buitenwereld. Dat leert je heel erg goed wat je moet doen om je verhaal de moeite van het delen waard te maken. Mensen houden van karakters waar ze zich in kunnen herkennen. Of het karakter waarvan ze weten dat hij éigenlijk niet deugt, maar wat zou het heerlijk zijn om hem eens een paar dagen te zijn. Denk aan Hank Moody aan Californication.
Denk eens aan je favoriete serie of film
Voordat je aan de slag gaat met je volgende PR-plan of idee voor "storytelling": Ga eens voor je eigen boekenkast, DVD-collectie of de categorie "onlangs bekenen" op Netflix kijken. En stel jezelf de vraag: Wat zijn mijn favoriete verhalen? En waarom zijn het mijn favoriete verhalen. Zit het in het verhaal zelf? Of juist in de ontwikkeling van de karakters. Of hoe er emotie aan die karakters gegeven wordt? Vraag je ook af hoe je eigen verbeelding aan het werk gezet wordt. Een driejarig meisje kan het ook. Dus wat let je?
Perspectief 1: De omarming van de slechterik
Lois kijkt soms Dora. Lois heeft het al weken over een figuur uit die serie. Zeker niet Dora zelf. Een braverik, die hele brave avontuurtjes meemaakt. Saai eigenlijk. Nee, ze vindt Zwieber de Vos leuk (kijk overigens uit met YouTube in dit geval :-)) . Wat doet Zwieber? Zwieber steelt. Zwieber dwarsboomt elk plannetje dat Dora heeft. Hoe praat Lois over Zwieber? In de verhalen van Lois is Zwieber lief. Zwieber zit bij haar (denkbeeldig) op schoot. Zwieber gaat mee eikeltjes rapen in het bos. Zwieber Is het dier dat nooit ziek is. Zwieber is een van haar vrienden (noemt ze in een rijtje met echte vriendjes). Ze maakt dus van de boef haar held. Iemand die stout is geeft ze een andere gedaante. Een perspectief dat je ook voor serieuze zaken kunt kiezen. Wat als de klant die jij vertegenwoordigt aan de goede kant van de publieke opinie zou staan? Hoe zou dat er uit zien? Wat is er voor nodig om daar te komen. Wat moet daarvoor gebeuren? Zo'n simpele verandering van perspectief levert je al heel veel opties op voor een nieuw verhaal.
Perspectief 2: De gedroomde versie van jezelf
Een serie die Lois graag kijkt als ze wat moe is, is Sofia het Prinsesje. Een serie van Disney. Sofia is een gewoon meisje van 8 dat ineens een prinsesje wordt omdat haar moeder met een koning trouwt. Een prinsesje. Voor veel kleine meisje een beeld wat heel dichtbij staat maar tegelijkertijd toch ver weg is. Geen heel andere waarden, maar toch op een voetstuk. Wat als je het perspectief kiest dat je de allerbeste versie van jezelf kunt zijn?
Perspectief 3: Het perspectief van de superheld
Dan door naar de derde serie. Mike de Ridder. Een klein ventje, maar wel stoer en dapper. Een heuze ridder, maar wel duidelijk een kindfiguur. Sinds Lois die tekenfilmserie kijkt, praat ze zelf ook over stoer en dapper. Tegen andere kindjes, in de Albert Heijn. Waar het ook maar gebeurt. Ze vergroot de positieve eigenschappen van Mike de Ridder uit en projecteert die op zichzelf en op de mensen die ze lief vindt. Betrek dat ook eens op je klant of eigen organisatie. Wat als je zelf de superheld bent in het verhaal waar je deel van uitmaakt. Wat verandert er dan? Spreek je met meer zelfvertrouwen. Wordt dan ineens duidelijk hoe ver je daar van verwijderd bent en krijg je een reëel beeld van hoe je er als organisatie in de perceptie echt voorstaat?
Dit zijn zomaar drie verschillende perspectieven vanuit de ogen van een driejarig meisje. Het is niet moeilijk om nog veel meer perspectieven te bedenken. Je kunt spelen met tijd. Denk eens 20 of 50 jaar vooruit, kijk eens terug. Wat ook leuk is om eens de verschillende mogelijke personages met elkaar te combineren? Wie in dit verhaal is de superheld, wie is de slechterik en waar sta ik zelf in dat perspectief? Hoe plaats ik mezelf dus in het totale verhaal ten opzichte van de buitenwereld. Dat leert je heel erg goed wat je moet doen om je verhaal de moeite van het delen waard te maken. Mensen houden van karakters waar ze zich in kunnen herkennen. Of het karakter waarvan ze weten dat hij éigenlijk niet deugt, maar wat zou het heerlijk zijn om hem eens een paar dagen te zijn. Denk aan Hank Moody aan Californication.
Denk eens aan je favoriete serie of film
Voordat je aan de slag gaat met je volgende PR-plan of idee voor "storytelling": Ga eens voor je eigen boekenkast, DVD-collectie of de categorie "onlangs bekenen" op Netflix kijken. En stel jezelf de vraag: Wat zijn mijn favoriete verhalen? En waarom zijn het mijn favoriete verhalen. Zit het in het verhaal zelf? Of juist in de ontwikkeling van de karakters. Of hoe er emotie aan die karakters gegeven wordt? Vraag je ook af hoe je eigen verbeelding aan het werk gezet wordt. Een driejarig meisje kan het ook. Dus wat let je?
