Een bijzondere avond bij Coca-Cola Open! Jaag je dromen na!

Onze (nieuwe, feestje!) klant Coca-Cola organiseert in de maand november iets bijzonders. Begin deze maand presenteerden zij hun nieuwe duurzaamheidsambities voor de toekomst. Behoorlijk ambitieuze doelstellingen. Op sommige terreinen heeft men heel goed voor ogen hoe die ambities te realiseren. Op andere terreinen is nog veel te onderzoeken en zijn er legio opties. Over alle drie de hoofdpunten uit het duurzaamheidsplan gaat Coca-Cola in november het gesprek aan onder de noemer Coca-Cola Open! Meer dan 60 gesprekken met diverse stakeholders, in een huiskamerachtige sessie. Aan tafels, in gesprek met elkaar. En daar aan tafel, in Rotterdam, was het gisteravond bijzonder, zowel voor jongeren als voor volwassen professionals.

Jinc helpt jongeren aan werk
Coca-Cola is al jarenlang partner van JINC.  JINC helpt de afstand tussen jongeren en de arbeidsmarkt te verkleinen. En begint al vroeg met het voeden van het zelfbewustzijn van deze kinderen over hun toekomst. En dat doen ze op een ontzettend goede manier, in mijn ogen. Gisteren mocht ik zelf aan tafel aanschuiven. Deze discussie ging over de derde pijler van het plan: Diversiteit aan werknemers. Voor nu en in de toekomst. En daarnaast de maatschappelijke rol die iedereen kan spelen voor het werk van de toekomst. Aan tafel zaten enerzijds 10 scholieren van het Rotterdams Vakcollege De Hef. een VMBO-school uit Rotterdam-zuid. Naast elk van die scholieren zat een "volwassen professional". Variërend van een directeur van een betaald voetbalorganisatie, tot ondernemers in de techniek, communicatiesector maar bijvoorbeeld ook professionals uit de zorg. Een grote variëteit aan mogelijke beroepen.

Verantwoordelijkheid
Om het gesprek gaande te houden bedacht Jinc een mooi speeddate-achtig format. Zo kregen we vier minuten de tijd om vragen aan elkaar te stellen en elkaar voor te stellen aan de rest van de tafel. We hadden het over dromen, (in)productieve gedachten, waar we handig in zijn en wat we onszelf voor de toekomst wensen. Ik was, in de auto naar huis, best onder de indruk. Ik realiseerde me dat het krijgen van kansen geen vanzelfsprekendheid is. Ik realiseerde me ook, dat als je relatief welvarend opgroeit, het veel makkelijker is om het stuur van je eigen leven en carriere in je handen te nemen. Ik leerde gisteravond dat een hoop zaken die ik altijd als vanzelfsprekend heb ervaren, dat lang niet altijd zijn. Neem bijvoorbeeld het fenomeen "avondeten met het gezin aan tafel". Dat is voor mij iets wat ik onze eigen kinderen ook meegeef als een belangrijk moment op de dag. Niet zozeer omdat het het moment is waarop je goed eet. Maar juist ook vanwege de sociale functie. Ik merkte gisteravond dat heleboel van die sociale structuur in veel gezinnen niet bestaat. Er zijn jongeren die met veel meer verantwoordelijkheid te maken krijgen dan ik om me heen gezien heb toen ik zelf 12-16 jaar was.

Blijf dromen
Ik vroeg me ook af wat mijn / onze verantwoordelijkheid kan zijn ten aanzien de verhalen die ik gisteren hoorde van de aanwezige jongens. Meer dan eens dacht ik: Ik hoop dat je volhoudt en datgene najaagt waar je goed in bent en waar je in gelooft. Omdat sommige van deze gasten een intelligentie en creativiteit lieten zien waarvan ik dacht: daar zit echt veel in. De vraag is: krijgen deze jongens de kans om hun dromen na te jagen. Een van de slotvragen van de avond was: Wat wens je de ander. En ik dacht: dat je mag najagen wat je droomt. Als dat in ieder geval bij deze ene jongen geland is, dan is mijn avond in ieder geval geslaagd.