Er moet meer ruimte komen voor het bedrijfsleven in de media

Wij hebben bij Coopr abonnementen op alle kranten en ik vind het schrikbarend dat het me enorm opvalt als er eens een interview met een bestuurder staat. Afgelopen weekend stond er bijvoorbeeld een interview met ABN-AMRO baas Robert Swaak. Niet echt het meest uitgesproken interview ooit, maar je leerde toch iets van de visie van de man op het vestigingsklimaat, het afbouwen van het staatsaandeel en hoe een bank zich moet bewegen ten opzichte van inclusiviteit en investeringen in de fossiele industrie.

In kranten zijn interviews met mensen uit het bedrijfsleven al een schaars goed geworden. Op televisie is dat nog veel erger. Er zijn talkshows die het als beleid hebben dat daar in principe geen mensen uit het bedrijfsleven aan tafel zitten. Ik geloof niet dat zoiets beleid is, maar eerder een gelegenheidssmoesje. Maar toch, dat het überhaupt in je hoofd opkomt om zoiets te zeggen is eigenlijk krankzinnig. Een talkshow zou de belangrijke maatschappelijke stemmen aan tafel moeten laten. Wie we wel zien zijn de voorzitters van talloze belangenverenigingen en allerlei BN’ers. Daar worden we dus niet wijzer van. De individuele bedrijven zijn degene die de beslissingen nemen, dat gebeurt niet door brancheorganisaties. 

Mijn oproep is hierin ook tweeledig. Er bestaat aardig wat koudwatervrees bij datzelfde bedrijfsleven. Want waarom zou je als CEO van een beursgenoteerde onderneming aan een talkshowtafel gaan zitten waar Gerard Joling je gaat uitleggen hoe de wereld in elkaar zit? Of dat je na elk televisieoptreden allerlei woeste mensen op X voorbij ziet komen. Het is enorm belangrijk dat veel meer bestuursvoorzitters uit hun interne wereld komen en het verhaal van hun organisatie vaker gaan vertellen aan algemene publieksmedia. En daarbij ben ik ook voor een hele duidelijke rolverdeling. De journalistiek gaat over de vragen. De bestuurders over de antwoorden. En dat schrijven journalisten zo neutraal mogelijk op. En daarna ook geen gezeur meer. Een heel mooi voorbeeld (in weliswaar aan andere categorie) vond ik het interview tussen oud Ajax-aanvoerder Dusan Tadic en VI-hoofdredacteur. Freek Jansen. Toen het interview ter inzage voorgelegd werd aan de sterspeler van Fenerbahce, volgde er maar liefst 1 wijziging: De naam van zijn zoon diende met een A, en niet met een E gespeld te worden. Wat volgde was een topverhaal waarbij de lezer de grote winnaar was en de betrokkenen met sympathie overeind bleven. Zo’n methode wens ik alle grote (en kleine) bedrijven in Nederland toe!