House of Cards: prachtig voer voor PR-professionals

Het zal niemand ontgaan zijn. Netflix is in Nederland. Ik was wel weer toe aan een voor mij nieuwe serie en ik besloot House of Cards te gaan kijken. Vanaf aflevering 1 ben ik "verslaafd" en het eerste seizoen zit er inmiddels op. De serie is echt prachtvoer voor iedereen die in ons vak actief is. Het is een serie waarbij de verhaallijnen voortdurend balanceren op de grens van suggestie, perceptie en de waarheid.

In de eerste paar afleveringen ga je Frank Underwood (Kevin Spacey) bijna als onschendbaar ervaren. Underwood is een -nogal- corrupte congresman van de democraten die de waarheid graag naar zijn hand zet. Dat lukt hem geregeld. Zeker wanneer hij besluit veel informatie te lekken naar de jonge gretige Zoë die dan nog bij de ingedutte en ouderwetse Washington Post werkt. Underwood helpt via Zoë zelfstandig door hem bedachte geruchten de wereld in via grote media die in zijn voordeel werken.

Naarmate de serie vordert vertoont Underwood steeds meer haarscheurtjes waardoor hij ook kwetsbaar wordt. Op sommige momenten lijkt Korsakov op de loer te liggen. Op andere momenten vertrouwt hij ten onrechte volledig op zijn vrouw en blijkt dat hij niet oneindig kan doorgaan met spinnen en de waarheid beïnvloeden. Je ziet ook de zucht naar steeds meer macht die destructief werkt bij Underwood.

Breng zelf je slechte nieuws
Ik zal niet te veel weggeven, maar een ander briljant moment in de serie is wanneer Underwood een kandidaat naar voren wil schuiven om Gouverneur van Pennsylvania te worden, ene Peter Russo. De beste man heeft alles gedaan wat god verboden heeft, van hoerenlopen, tot coke snuiven, heroïne spuiten en alcoholverslaving. Underwood en zijn team krijgen alle jeugdzonden van Russo boven tafel en wegen af wat zij in de doofpot willen houden en wat zij pro-actief willen inzetten in de verkiezingscampagne. Onder het mom: Russo is in staat om op te bouwen en opnieuw te beginnen. Een briljante strategie. Maar of er dan niks meer uit zal lekken van wat men niet wilde vertellen? Je moet het zelf maar uitvinden.

Spiegel van de mediamaatschappij
Naar mijn idee is House of Cards een briljante spiegel voor deze maatschappij. Een mediamaatschappij die volledig te beïnvloeden is maar waarbij vertrouwen aan een dun zijden draadje hangt. Met praatjes vol hoop zijn harten te veroveren maar de daden tonen daadwerkelijk aan of je beleid duurzaam is.

De les voor PR? Ga je voor de snelle en creatieve spin? Of ga je voor het langzamere maar échte verhaal? Het eerste is misschien spannender. Het tweede duurzamer. Ik zie onze branche er ook mee worstelen. Gaan we voor een versie van de waarheid die scoort, of zijn we bereid om ons ware ik te laten zien. Spannende materie die in de vorm van House of Cards terecht een Emmy heeft opgeleverd. Ik kan niet wachten tot de volgende aflevering.