Is er nog toekomst voor Junior PR-adviseurs?

Blog
Opinie
Jos Govaart
30-11-2023
Bas sprak voor het andere blog van deze week met Stephen Waddington. De man die mijn favoriete PR-nieuwsbrief maakt, met daarin veel aandacht voor zowel de staat van de PR-industrie in de UK, als ook voor kunstmatige intelligentie binnen ons mooie vakgebied. Hij sprak daarbij zijn zorgen uit over de rol van de junior PR-adviseur omdat er al heel veel mogelijk is als het gaat om ondersteunende werkzaamheden. Ook voor de Nederlandse markt komen de eerste diensten al opzetten, denk bijvoorbeeld aan Presscloud. Een tool die persberichten voor je schrijft en distribueert. Voor wie niet beter weet, zo’n beetje het hart van de dienstverlening die PR-bureaus bieden.
De waarschuwing kwam al vroeg
Kunstmatige intelligentie in het communicatievak is natuurlijk niet gisteren komen opzetten. In 2018 was ik samen met vakgenoten en een collega op bezoek bij Content Marketing World in het pittoreske (kuch) Cleveland en daar woonde ik alle sessies die ik over dit onderwerp kon vinden kon bij. Twee sessies van dat congres staan me nog het meeste bij. Ten eerste de relativerende sessie. Het was er eentje van Paul Roetzer, oprichter van ‘The Content Marketing Institute’. Hij maakte het vrij simpel. Hij stelde dat je een audit kunt doen op basis van je huidige activiteiten en dat je kunt kijken welke software je het leven makkelijk kunt maken. Daarnaast experimenteer je zo nu en dan en dan blijf je je concurrenten heus wel voor. Christopher Penn koos even voor een wat meer alarmerende toon. Hij stelde destijds dat alle dienstverleners die nu niet heel hard aan de slag gaan out of business zullen zijn.  Zijn oplossing: ga wiskunde studeren. Begrijp hoe algoritmes in elkaar zitten, hoe biasses werken zodat je software begrijpt in plaats van dat je steeds weer nieuwe abonnementen op the next big thing afsluit. Het bureau waar hij destijds werkte had zijn omzet verzevenvoudigd vanwege het juist toepassen van de combinatie data en technologie. In een zachte sector als de PR-sector. En precies daar werd het ingewikkeld. De interesse bij communicatiemensen ligt van nature niet zo erg in technologie. En zeker in die tijd was de technologie nog best ingewikkeld en ontoegankelijk, of onbruikbaar in ons taalgebied.
 
Maak AI je vriend
Als die zorg over repeterende werkzaamheden dan zo leeft, wat is dan je perspectief als ‘junior’ op een PR-bureau? Zorg dat jij degene bent of wordt waar mensen niet omheen kunt. Dat jijzelf experimenteert met technologie en dat je daarvoor de continue vraagbaak bent. Wat dat betreft is het niet anders dan destijds met de opkomst van sociale media. Merken zouden zelf publishers worden en uitgevers waren allemaal minder nodig, was de verwachting. Je kunt dat als een bedreiging zien, maar ik weet destijds nog dat we twittertraingen gaven aan legio bedrijven. Klinkt nu heel knullig, maar het werkte wel. Ook maakten we lesmateriaal over wat social media betekende voor de rol van bestuurders. Het had misschien iets weg van schoolklasniveau, maar het liet wel zien dat we niet bang waren voor de ontwikkeling die op ons afkwam. In die tijd was er ook heel veel zichtbaar ondernermerschap in de PR-wereld. We zaten in de periode na een recessie en iedereen zag de wereld vrij positief, dat hielp ook heel erg.
 
Maak gebruik van jouw bubbel
Het ergste wat nieuwe mensen bij een bureau kan gebeuren is dat ze te veel gaan lijken op de mensen die er al zaten. Dat gevaar loert altijd en is heel erg menselijk. De lat wordt vaak neergelegd door de ervaren mensen bij een bureau. Zij die grote klanten bedienen, grote pitches gewonnen hebben en een schat aan ervaring met zich meetorsen. Toch schuilt ook daarin een gevaar. Onze grootste eigen vijand is eenvormigheid in denken. Dat je allemaal vanuit een min of meer gelijk denkpatroon- en perspectief vertrekt, namelijk in ons geval dat van een vrouw van begin 30, wonende in de Randstad met meer dan gemiddeld progressieve levensopvattingen. Terwijl dat natuurlijk niet de norm is. Het voelen en begrijpen van allerlei subculturen, sociaaleconomische status, etniciteit, leeftijd, het zijn allemaal zaken die ervoor zorgen dat je in staat bent om beter advies te geven. Vooralsnog is die emotionele intelligentie echt nog het meest aan mensen toe te schrijven. Voor zo lang het duurt, natuurlijk.
 
Kom uit je bubbel
Als jonge mensen relevanter willen worden dan hebben ze vooral 1 ding niet: en dat is ervaring.  Wat je wel kunt hebben én kunt trainen is nieuwsgierigheid. En ook nieuwsgierigheid naar zaken langs de rand van je vakgebied. Als ik één winnende tip mag geven: leer jaarverslagen lezen, en dan met name het financiële gedeelte. Over elke organisatie wordt heel veel geschreven en er worden heel veel meningen gegeven over alles. De rationele waarheid valt heel vaak in jaarverslagen terug te vinden. Waar geven organisaties geld aan uit? Waar worden accenten en prioriteiten gelegd? Als je dat weet ben je een betere PR-adviseur. Omdat je weet wat zin-en onzin is, omdat je weet waar je sterktes en zwaktes liggen en je dus ook weet welk verhaal kansrijk, en welk verhaal kansloos is.
 
Kortom: Ik ben niet zo negatief over de rol van jonge PR-professionals. Ik denk wel, maar daar speelt ervaring en leeftijd niet zo’n doorslaggevende rol in, is dat je meer dan voorheen je best moet doen om het verschil te maken. Want die onderkant van repeterende werkzaamheden gaat steeds meer hygiëne worden. Of dat gebeurt weten we vrij zeker, het is alleen nog de vraag in welke mate, en in welk tempo. Of we dan als communicatieprofessionals degene zijn die de veranderingen als snelste weten te omarmen? Misschien wel niet. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat we niet als eerste door de leeuw opgevreten worden. En er is ongetwijfeld een reden waarom de PR-industrie al zo’n 150 jaar bestaat. Er zijn in die tijd echter ook heel wat bureaus omgevallen en professionals out of business geraakt. Je weet dus wat je te doen staat.
 

Verleg je grenzen!

schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief!
Schrijf je nu in voor
onze nieuwsbrief