Media: Stop eens met spammen!

Journalisten klagen vaak over de enorme hoeveelheid irrelevante persberichten die ze binnen krijgen. We zien die terechte klacht wekelijks terug op onze de PR-Klaagmuur. Andersom is er echter ook wel iets aan de hand. 'De commerciële' afdelingen van uitgeverijen kunnen er ook wat van. De newsletters met soms relevante informatie, maar meestal met uitnodigingen voor totaal irrelevante events. En dan nog drie keer een reminder of ik écht zeker weet dat ik niet kom. Ik word er gek van. Uitgeverijen doen een wedstrijdje wie er het meest verstuurt. Ook een aantal lokale media doen vrolijk mee.

Wilt u bij ons adverteren?
Wat bij -met name lokale en regionale- mediabenadering steeds vaker gebeurt is dat we nieuws brengen naar de redactie en antwoord krijgen van de commerciële afdeling. Wij als pr-adviseurs worden er vaak van beschuldigd vertragend te werken en een lastige schakel te zijn. Het leuren om advertenties levert niet minder ergernis op. En de kans dat die advertenties ook daadwerkelijk verkocht worden lijken me ook niet al te groot. De vraag:  "Wilt u bij ons adverteren? " vind ik vaak niet minder stompzinnig dan de eis: "Gaarne aandacht te besteden aan ons persbericht". Gelukkig zijn er genoeg journalisten die hun werk puur journalistiek bekijken.  Net zoals er genoeg pr-adviseurs zijn die persoonlijke mediarelaties onderhouden.

Branded content: een ander verhaal
Heel anders vind ik het, wanneer een titel een voorstel doet voor branded content. Veel titels zitten in zwaar weer en hebben geld nodig. Wanneer de "tegenpartij" ook echt nadenkt over een inhoudelijk voorstel om goede content te brengen voor de lezers van zo'n titel, dan hebben we een gezamenlijk belang te bespreken.  Gaat wellicht tegen oude journalistieke principes in, maar ik begrijp waar men vandaan komt.

Vernieuwing in businessmodellen
Voor mij is het spamgedrag van media typisch een symptoom van het gebrek aan innovatieve kracht. Net zoals dat bij persberichten spammende pr-bureaus dat het geval is. Het lijkt mij dat het weg is die rechtstreeks naar de afgrond wijst.
Ik las gisteravond een "Special Report on the News Industry" in the Economist van deze week. De eerste twee artikelen gingen in op het businessmodel waar titels hun geld aan verdienen.  Wat duidelijk wordt is dat het inkomstenniveau voor kranten teruggekeerd is naar het niveau van 1995. Een behoorlijke stap terug in de tijd dus.  De inkomsten van titels waren altijd afhankelijk van abonnees, losse verkoop en advertenties. Er was eigenlijk weinig anders. Gelukkig zie je nu langzaam, nationaal (Het Financieele Dagblad waar ik eerder over schreef) en internationaal partijen experimenteren met andere, meer online en mobiel gerichte modellen met daarin paywalls.  Daarvoor zijn verschillende modellen mogelijk. De meest kansrijke lijkt nu het model waarbij je betaalt naarmate je een platform vaker bezoekt.

Stel je bezoekt een site van een site met zeer goede vakinformatie. Als je er een keer langskomt mag je onbeperkt surfen. Nadat je een platform 5 keer hebt bezocht moet je betalen voor de unieke content. Ben je vervolgens bereid te betalen voor die content dan ben je waarschijnlijk een behoorlijk relevante bezoeker. Interessant voor adverteerders die slimmere advertenties, op maat, kunnen aanbieden. Of dát de oplossing is, weet ik ook niet, maar wat meer innovatie en ontwikkeling kan geen kwaad.