Via de steden Washington DC en Frankfurt reizen we deze week met 'PR over de grens' door naar het zuiden van Europa. Om iets preciezer te zijn, vandaag stoppen we in één van de meest sfeervolle steden rond de Middellandse Zee: de Spaanse stad Barcelona. Daar hebben we een aantal vragen voorgelegd aan Annebeth Vis. Zij is daar, als zelfstandige communicatie professional, werkzaam voor verschillende opdrachtgevers. Hoe is zij daar terechtgekomen? Trekt de economie in Spanje alweer een beetje aan? En hoe gaat zij als Nederlandse om met de Spaanse media? Annebeth deelt hier haar kennis en ervaringen.

Vertel Annebeth, hoe ben je als professional in Barcelona terecht gekomen?
Ik kwam in eerste instantie als student naar Barcelona voor een uitwisseling tijdens mijn studie Geschiedenis aan de UvA. Het beviel me hier zo goed, dat ik er nu, bijna 13 jaar later, nog steeds zit.

Wat heb je hiervoor allemaal nog meer gedaan?
Voordat ik in Barcelona kwam wonen heb ik gestudeerd en gereisd, maar op mijn stageperiodes en een deeltijdfunctie als verslaggever bij de regionale krant de Gooi- en Eemlander en bij studentenblad Folia na, heb ik al mijn werkervaring in de Catalaanse hoofdstad opgedaan.

Je liep ooit stage bij Het Parool. Liep je toen al met het idee rond om ooit in het buitenland te gaan werken?
Dat idee zat er bij mij inderdaad al vroeg in. Volgens mij heb ik mijn stage bij Het Parool destijds zelfs verzet om eerst nog een aantal maanden naar Centraal-Amerika te kunnen, om Spaans te leren en te reizen.

Hoe lang woon je nu in Barcelona?
In 2002 kwam ik er als student, nu bijna 13 jaar geleden. Ik heb tussendoor alleen nog een korte periode van een aantal maanden in Nederland doorgebracht om mijn studie af te maken.

Bracht de overstap vanuit Nederland naar Spanje toen verrassingen met zich mee?
Ik was 23 jaar en juist op zoek naar avontuur en verrassingen. Ik stond overal voor open en had niet al te veel verwachtingen. Maar natuurlijk loop je tegen zaken aan. De culturele clichés, die inderdaad vaak op blijken te gaan. Of de tijd die het kost om ergens een nieuw leven op te bouwen. Dan heb ik het niet alleen over het onder de knie krijgen van de taal, die ik al aardig sprak, maar ook het opbouwen van een nieuwe vriendenkring en alle dagelijkse zaken die geregeld moeten worden, maar waarvan je opnieuw moet uitzoeken hoe en waar.

Kun je je als Nederlandse nog verbazen over hoe de dingen daar gaan?
Dagelijks. Met name als ik de krant lees. Zeker momenteel, met al die corruptieschandalen. Daar kun je als Nederlander met je verstand niet bij.

Met welke ambitie heb je in 2010 je eigen communicatiebureau opgericht?
Nadat ik jaren als freelancer (journalist, copywriter en blogger) had gewerkt, kreeg ik naar aanleiding van de vraag van onze allereerste klant of wij voor hem een blog konden bijhouden, het idee om op professionele schaal content te gaan verzorgen voor Nederlandse bedrijven en ondernemers op de Spaanse markt of met een duidelijke link met Spanje. Helaas is mijn zakelijke partner intussen afgehaakt. Mijn ambitie is echter nog steeds dezelfde: het uitvoeren van communicatiewerkzaamheden voor Nederlandse bedrijven in Barcelona en omstreken.

Is dat een interessante niche?
Voor mij wel. Ik combineer mijn Nederlandse achtergrond met mijn kennis van de Spaanse taal, markt en cultuur, en mijn ervaring als communicatie professional. Nederlanders zijn ondernemers bij uitstek en er zijn hier genoeg Nederlandse ondernemingen te vinden. Overigens werk ik ook voor bedrijven met een Spaanse link op de Nederlandse markt. Beide kanten op geldt dat ik samenwerk met een team van professionals, waaronder designers, copywriters, webbouwers, videomakers, native vertalers etc.

Je bent nu weer bezig met het opzetten van een nieuw bureau: Vis à Vis Communicatie. Vertel!
Dat klopt. Ik ga eigenlijk gewoon op dezelfde voet verder, maar dan onder een nieuwe naam. Ik ben op dit moment druk bezig met alles wat daarbij hoort. Het regelen van een logo, printwerk, ontwikkelen van de website, opzetten van de social media. Alle zaken die ik voor mijn klanten ook regel.

Wat merk jij als professional van de Spaanse economie op dit moment?
Ik merk dat de economie momenteel weer aantrekt. Er worden weer bedrijven opgezet, de huizenmarkt trekt langzaam aan. Ik ben zelf in crisistijd met deze activiteit begonnen en er is ieder jaar sprake geweest van groei. Ook in crisistijd is dat dus wel degelijk mogelijk. Het voordeel is dat je bent voorbereid, de overheadkosten zo laag mogelijk houdt en geen onnodige uitgaven doet.

Speelt social media een belangrijke rol in jouw dagelijkse werkzaamheden voor klanten?
Jazeker, sommige accounts bestaan volledig uit het bijhouden van de social media. Dat was destijds ook een van de kansen die ik signaleerde. Social media bieden bedrijven en ondernemers immers een heel nieuw communicatieplatform. Van huis uit ben ik journalist (Hogeschool van Utrecht) en ik ben van mening dat dat vak zich uitstekend laat combineren met social media.

Heb je veel contact met Spaanse journalisten? En zo ja, merk je verschil met Nederland?
Over het algemeen ben ik er voorstander van dat persrelaties door locals worden onderhouden. Daarvoor werk ik samen met een lokale partner. Heel veel contact heb ik dus zelf niet met Spaanse journalisten. Zonder alle Spanjaarden over één kam te willen scheren, is mijn ervaring wel dat er nauwelijks aan terugbellen wordt gedaan. Je kunt tig berichten achterlaten en mensen je laten beloven iets te laten horen, in de praktijk moet je er keer op keer zelf weer achteraan.

Hoeveel talen spreek je?
Nederlands, Spaans en Engels spreek ik vloeiend. Catalaans en Duits in mindere mate.

Denk je ooit nog eens Spanje te verlaten?
Dat komt nooit in me op, maar je weet niet wat de toekomst in petto heeft.

Wat zou je advies zijn aan iemand die een PR carrière in Spanje overweegt?
Dat je de taal vloeiend moet kunnen spreken, ligt natuurlijk voor de hand. Zorg daarnaast dat je de Spaanse cultuur altijd met respect behandelt. Ook al ben je het misschien niet altijd met de gang van zaken eens, ze de les lezen wordt niet in dank afgenomen. En bellen ze je niet terug, zeggen ze een afspraak een halfuur van tevoren pas af of komen ze helemaal niet opdagen? Trek dan niet de conclusie dat ze niks met je te maken willen hebben. In de Spaanse cultuur is dit volkomen geaccepteerd gedrag, hoe frustrerend ook. Dat willen veranderen, heeft geen zin.

Annebeth - ontzettend bedankt nogmaals voor je tijd en antwoorden!!