PR-waarde creëren met 'nee' zeggen

In een beroepsgroep die voor zo'n 90% uit vrouwen bestaat kun je er donder op zeggen dat er structureel te weinig 'nee' wordt verkocht. Dan zit je dus berichten uit te werken waar je niet achter staat, lobby's te houden waar je niet in gelooft, werk aan te nemen dat je er eigenlijk niet bij kunt hebben, te werken op je vrije dagen en word je zowel door je baas als (interne) opdrachtgever niet serieus genomen. Dat is natuurlijk niet waar we ons de hele week voor uit in het zweetwerken. Op welke momenten zou je toch echt het beste 'nee' kunnen zeggen?

PR'ers zitten in een redelijk dienstverlenend beroep, zeker aan bureauzijde. Soms is het dan misschien ook lastig om 'nee' te zeggen, maar het is zeker niet onmogelijk. Sterker nog, het is zelfs noodzakelijk om goed werk te kunnen leveren. De opdrachtgever is er misschien niet altijd direct blij mee, maar daarvoor ben je wel aangenomen: het zijn van de kritische externe sparringspartner. Durf je 'nee' zeggen wel in te zetten en goed toe te passen dan is de kans groot dat het niveau van je werk omhoog gaat, meer aanzien krijgt en je het voor jezelf ook nog eens een stuk makkelijker maakt. Het nadeel is alleen dat je de nee-situatie vaak herkent precies op het moment dat je er middenin zit, wanneer het eigenlijk al te laat is en toch is er vooraf waarschijnlijk al ergens een seintje geweest dat het misschien niet zo slim was om iets aan te nemen... Iedere dag sluipen er zo een aantal grote of kleine momenten in waarop je beter 'nee' kunt zeggen.

Vier momenten waarop je eigenlijk 'nee' had moeten zeggen

Je agenda zit vol, maar een collega vraagt te helpen. Je denkt sociaal te zijn door te zeggen wel te kunnen helpen, maar je hebt eigenlijk niet de tijd om er echt goed naar te kijken en te helpen. Vervolgens kom je in de knel met je eigen werk en haal je je eigen deadline niet of kun je niet de kwaliteit leveren die je zou willen en je collega heb je ook niet zo kunnen helpen als verwacht. De vraag is: hoe goed is iemand hiermee geholpen? Beter kun je vragen of het ook op een later moment kan wanneer het beter uitkomt of vragen of iemand anders kan helpen.

Je hoort het idee van een van je opdrachtgevers, maar hoe je ook je best doet, je ziet toch echt niet waarom een journalist, blogger of influencer hier iets mee zou doen. Op basis van je kennis en ervaring weet je dat het te commercieel is, niet relevant genoeg is of gewoon geen externe communicatie waarde heeft. Natuurlijk kun je de opdracht aannemen, er het beste van maken en er nog een aardig bericht/aardige pitchmail of een-op-een benadering van maken, maar het resultaat blijft uit omdat je het toch niet echt over hebt kunnen brengen. Zo werd ik laatst voor DutchCowgirls gebeld waarbij de tegenzin aan de andere kant van de lijn praktisch door de telefoon heen kwam druppelen. Het mag geen verrassing zijn dat ik daar dus niets mee heb gedaan, maar soms merk ik ook dat ik zelf met iets bezig ben waar ik 'het' gewoon niet inzie. De kunst is terug naar de tekentafel, wanneer nodig een collega aanhaken die je kan helpen met nieuwe inzichten of teruggeven aan de opdrachtgever dat er toch verder gekeken moet worden naar iets anders.

Flexibiliteit is onlosmakend verbonden met PR. Klussen die er ineens bijkomen, deadlines die worden verschoven of een crisis of kans die ineens voorbij komt. Als je daar niet mee om kunt gaan dan is het lastig om aan het eind van de dag niet gillend gek te worden. Maar het is nu ook weer niet zo dat je zodra iemand met z'n vingers knipt en vraagt "spring" je hoeft te zeggen "hoe hoog?". Probeer daarom altijd uit te vragen of het echt, echt, echt 'nu' moet gebeuren. Misschien kan het een middag of zelfs een hele dag wachten waardoor jij het alle aandacht kunt geven en dus kwaliteit kunt leveren.

Een journalist klopt aan en wil 'nu' iets weten, je weet de details niet, maar wilt toch iets zeggen. Geeft toestemming voor iets waar eigenlijk geen toestemming voor gegeven had mogen worden. Want tegen een journalist zeggen dat je het even uit moet zoeken of zeggen dat iets echt niet kan, dat is natuurlijk onmogelijk. Misschien wel de lastigste 'nee' omdat je de journalist te vriend wilt houden, maar 'nee' is ook hier een optie. Je kunt immers niet altijd alles weten en negen van de tien keer blijk je toch net wat tijd te hebben om iets te dubbel checken.

Notoire nee-zegger
Sociaal wenselijk 'ja' zeggen lijkt misschien de beste oplossing of het is gewoon een hardnekkige gewoonte. Hulpvaardigheid en collegialiteit is -zeker in pr- een goede eigenschap, maar het betekend niet dat het woord 'nee' volledig uit je repertoire moet worden geschrapt. Wie het goed weet toe te passen kom een stuk verder dan in de rol van ja-knikker te blijven zitten. Hulp nodig? Check dan deze tips. Misschien kun je van jezelf wel een notoire nee-zegger maken.