Rotterdamse verhalen: van pitspoezen tot culturele straatjes

Een import Rotterdammer. Dat is wat ik ben. Een trotse welteverstaan. Al had ik 12 jaar geleden nooit kunnen bedenken dat ik écht in deze stad zou gaan wonen, en deze stad met trots mijn thuis zou noemen. Er zijn van die dagen dat je de stad waarin je woont anders ziet dan anders. Niet zo zeer mooier of minder mooi, maar gewoon anders. Iedere keer dat ik iemand kennis laat maken met 'mijn' stad, ervaar ik dat weer. Herken je dat? Dan lijkt dat ene gebouw opeens hoger, zie je een boot die je nog nooit eerder is opgevallen of attendeert iemand je op een kunstwerk waarvan je niet van het bestaan wist.

City Race
Gisteren bezocht ik het jaarlijkse mannenfestijn van 010: de Rotterdam City Race. 'Toys for boys' scheurde over de Blaak en de Coolsingel. Dit jaar voor de 8e keer in eigen stad. Een herrie van ja welste, een stad vol rook, pitspoezen zwaaiend en lonkend op de achterbank van Maserati's en joelende mannen langs de kant. Oja en ik, ik stond er ook bij ;). Deze race is een van de laatste stadsactiviteiten van de zomerfestiviteiten en trekt bezoekers (weer of geen weer) van heinde en verre. Een mooie publiekstrekker die genoeg PR voor de stad oplevert.

Er was eens...
Persoonlijk heb ik het niet zo op de City Race dus ik vond het een prima plan om daarna een van mijn favoriete straatjes in te duiken: de Witte de Withstraat... Ik betrap mezelf erop dat ik over van alles en nog wat begin te vertellen (gevraagd en ongevraagd). 'Dit is bijzonder omdat...', 'Wist je dat...', 'Dit is echt uniek, want...', 'Oh en hier organiseren ze altijd...' Zóveel verhalen die verstopt zitten in de kleine dingen van een stad. Leuke verhalen, feiten en weetjes die een stad bijzonder en levend maken.

'Melly Shum hates her job'
...En dat doet ze al zolang ik door de Witte de Withstraat wandel. Toch blijft ze me toelachen op de hoek van de Boomgaardstraat en de Witte de Withstraat en uiteraard doet ze dat vandaag ook. Maar wat doet dat billboard daar al meer dan 10 jaar?

Het billboard, gemaakt door Ken Lum, roept vragen op. Enerzijds zie je een foto van een vriendelijk glimlachende Aziatische vrouw die op kantoor achter haar bureau zit. Anderzijds zie je de tekst ' Melly Shum Hates Her Job'. Daar moeten we het mee doen. Maar haat ze haar baan echt? Ze lacht toch? Foto en tekst vertellen hier overduidelijk niet hetzelfde verhaal. Welke van de twee is waar? Dat mag jij bepalen...Een er op de eerste instantie uitziend reclamisch billboard is eigenlijk een kunstwerk met een verhaal over tegenstrijdigheden.

Ja, Rotterdam en haar verhalen. Van gebouwen, tot bijzondere tentjes, een terras in de zon aan het water, events   Ik raak niet uitgepraat. En mijn toeristische metgezel wijst mij op dingen die mij nog nooit opgevallen zijn. Ik voel me toerist in eigen stad, ben trots en deel alles wat ik weet.

Rotterdam retemediageniek
Rotterdam een stoere, moderne stad. No-nonsense en recht door zee. Geen sfeervolle grachten zoals Amsterdam. Maar wel talloze sfeervolle haventjes, oud goed gemixt met nieuw en groen...Ja, echt. Rotterdam is groen, maar dat moet je dan wel willen zien. Kroegen, galerijen, bijzondere restaurants, terrassen. We eindigen in Hotel New York -  een perfecte plek om de stad te bewonderen, verhalen te vertellen en te delen over de stad die Rotterdam heet.

Vooruit ik weet het....dit is een iets-wat chauvinistisch blog, maar als (import) Rotterdammer was ik wederom onder de indruk en zoals de Facebook-pagina 'Humans of Rotterdam' duidelijk laat zien, ben ik zeker niet de enige 010-enthousiasteling. Rotterdam is oprecht een mediagenieke stad, er is altijd iets te doen en er valt altijd iets over de Maasstad te vertellen. Bottom line zijn het ALTIJD de verhalen die iets bijzonder maken.