Social heeft curatie nodig, oude media keuzevrijheid

Gisteren kondigde CNN de overname van mijn favoriete iPad App Zite aan. Een volkomen logische overname. Al zie ik ook veel sceptische geluiden, Zite was zo lekker vrij van advertising. En, wordt het nieuws dat je te zien krijgt nu niet veel te CNN-gekleurd ? Jody schreef gisteren al kort iets over contentcuratie. Ik merk dat veel mensen verlangen naar een nieuw selectiemechanisme. De ouderwetse journalistiek is het niet. Sociale Media in de huidige vorm bieden evenmin de oplossing.
Print: de trend van dit najaar?
Via allerlei sociale media wordt je overspoeld met relevantie, irrelevantie, interessant, oninteressant. Je kunt er bijna een dagtaak aan hebben om te selecteren. Ik merk aan onze klanten ook een soort vertwijfeldheid. We willen meters maken met social, maar we merken dat als we een mooi artikel hebben in print, dat dáár over gekletst wordt, dat dát impact heeft. Ik herken dat wel, ook uit eigen praktijk. Toen ik op diverse blogs wat schreef over het imago van het pr-vak, was er weinig aan de hand, af en toe een knikje ja, dan weer een knikje nee, maar echt iets aan de hand, leek er toch niet. Totdat, een niet heel ander relaas, in Het Financieele Dagblad stond. Toen stond de communicatiewereld ineens in de fik, incluis de grootste branchevereniging. En de discussie ging online natuurlijk lekker door, waarmee het belang van online ook weer in het juiste perspectief staat.

Vrijheid VS Kwaliteit
Het mooie aan social is, dat je zelf bepaalt wie je volgt, je bepaalt zelf wat je interessant vind, en daar maak je een selectie in. Maar wat op je afkomt is soms overweldigend. Niet voor jou en mij, want we zijn het gewend, maar wel voor de rest van de wereld. Ik merkte het aan vrienden van mij die twee weken geleden voor het eerst een twitteraccount gingen aanmaken. Doodgewone mainstream mediagebruikers. Wie moeten ze nu gaan volgen? En waarom? Nou, die Jos Govaart die ontvolg ik maar weer, veel te veel tweets, en relevant voor mij? Mwah. Het is een tijdrovende klus, en waar is de hulp? Hulp vind je via de mensen die je kent. De mensen die je kent zorgen echter niet noodzakelijkerwijs voor de content waar jij het meest in geïnteresseerd bent.

En dan die krant. Hij blijft toch steeds vaker ongelezen. Eigenlijk zou je wel de sport van de Telegraaf willen, alleen die Sjoerd Mossou van het AD schrijft van die geinige columns, wat van het FD, cultuur van de Volkskrant, beschouwingen van het NRC. Vaker heb ik ideeën voorbij zien komen voor een Jukeboxkrant maar doorbreken doet het maar niet. Heeft waarschijnlijk te maken met allerlei belangen van uitgeverijen die bang zijn voor hun businessmodel.

Wat mij verbaast, is dat de journalistiek, de redactionele kant, de handen niet ineen slaat. Zij hebben van oudsher de rol van selecteren en duiden gehad, maar we voelen ons in toenemende mate minder thuis bij de media die daarvoor gemaakt worden. We zijn de verzuiling beu en streven naar keuzevrijheid.

Het platform van Ernst-Jan Pfauth
Daarom ben ik zeer benieuwd naar de innovatie van Ernst-Jan Pfauth, chef Internet bij het NRC Handelsblad (Full Disclosure: Investeerder NRC Media is een klant van Coopr). Een platform waarbij jij je eigen experts kunt selecteren en vervolgens cureren. De vraag is, hoe anders gaat dat werken dan Flipboard, Zite en Twitter. Wie maken de kwaliteitsslag. En zorgt men ervoor dat ook het gevoel van zelf kiezen overeind blijft, best een lastig spanningsveld. Maar zoals altijd, lof voor wie het gat ziet en met een oplossing durft te komen.