Video: inzet QR code die werkt

QR codes. Ik weet het niet. Is het nou echt effectief? Ik neem eerlijk gezegd niet vaak de 'moeite' om een code te scannen. Tenzij ik van tevoren verwacht dat er iets gaafs gebeurt of als ik echt wat meer wil weten over een onderwerp. Dooddoener voor mij is als ik verwezen wordt naar een website die niet mobiel is. Sta ik daar met m'n mobieltje in m'n hand, kan ik de informatie niet lezen. Dan haak ik dus af. Zonde. Toch worden de meeste QR codes op deze wijze ingezet. Een gemiste kans. Als iemand tot scannen overgaat is er bij die persoon al sprake van een bepaalde interesse in en nieuwsgierigheid naar jou.

Niet perse door het onderwerp, maar door de manier waarop en door het soort informatie dat er te halen valt, sprak dit gebruik van QR codes mij aan.

Een code op een huge billboard wat nieuwsgierigheid opwekt. Je weet wie de afzender is, dus je weet meteen of het wat voor je is of niet. En de tekst die erboven staat stimuleert alleen maar meer om die telefoon uit je tas te trekken. Op de een of andere gekke manier voelt het alsof je iets heel exclusiefs te zien krijgt. Ook van het voorbeeld dat collega Arusha aanhaalde in een eerder blog zie ik wel de toegevoegde waarde.

Maar van dit:

Shoot me.. Dit bord staat begin 2011 langs de A4 waar mensen met minimaal 100 kilometer per uur langs flitsen. Niet te doen! Hooguit bij een file. Daarnaast, uit een blog op MarketingFacts van begin dit jaar blijkt dat je vooral niet moet nalaten om ook gewoon een url te noemen in tekst. Slechts 23% van de smartphone users maakt namelijk gebruik van een QR scanner. Het is dus verstandig om ervoor te zorgen dat je óók in een split second waarneming terug te vinden bent. Die extra en/of exclusieve content kan je dan verstoppen in je code.

Enfin.. Al dit relaas in het kader van een video van de week waarin óók QR codes worden gebruikt. Op een anders dan anders manier. Het doel? Mensen bewust maken van de grote hoeveelheid vermiste kinderen. Een onderwerp waar veel mensen aan voorbij gaan. Ver van hun bed. Terwijl juist door méér aandacht en dus méér mensen die dit onderwerp op hun netvlies hebben, zoveel kinderen weer gevonden kunnen worden. En waar kan je voor dit onderwerp nou beter de aandacht vangen dan op een plek waar veel ouders met kinderen komen?

De QRcodes zijn als grote piepschuimblokken neergezet. Op speelveldjes, banken, in schommels... Elk blok staat voor een kind dat weg is. Elke code is uniek. Bij het scannen van een code komen details mét foto in beeld. Wat mij betreft een topcombi van confrontatie en bewustwording, die hopelijk een eyeopener is geweest voor heel veel mensen.