Voor de leeuwen in PR (9): Tot welke generatie behoor ik?

Al sinds de middelbare school maak ik belangrijke keuzes die bepalend zijn geweest voor waar ik nu in het leven sta. Klinkt zwaar, maar toch is het zo. Eigenlijk begint het zelfs al met de keuze van de middelbare school: kies ik die ene school waar al mijn basisschool vriendinnetjes naar toe gaan of kies ik er een waar niemand naar toe gaat, maar die wel beter bij me past? Oké, terug naar de middelbareschool, derde klas. Ik was volgens mij 14 jaar toen ik moest beslissen welk profiel ik wilde volgen. Ik herinner me dat de Tweede Fase net een jaar was ingevoerd en bedoeld was (en nog steeds bedoeld is) om de aansluiting op vervolgopleidingen te verbeteren. Na veel wikken en wegen heb ik uiteindelijk gekozen voor wat men vaak 'het pretpakket' noemt, namelijk Cultuur & Maatschappij. Pretpakket of niet, dit betekende wel dat beroepen als chirurg, tandarts, piloot, etc. vrijwel uitgesloten waren. Toch best een heftige keuze voor iemand die deze leeftijd heeft.

Groot of klein
Ik ben nu 26 en de keuzes (irritant woord eigenlijk) worden er niet minder heftig op kan ik je vertellen. De keuze voor Coopr is ook zo´n voorbeeld, want waar kies je nou voor na het afstuderen? Ga je bij een multinational solliciteren waarvan je bij voorbaat al weet dat ´alles´ goed geregeld is: doorgroeimogelijkheden, salaris, secundaire arbeidsvoorwaarden, leaseauto, bonusregeling, etc. Of solliciteer je juist bij een klein bedrijf waar je vaak alles mag/moet doen en dus veel kan leren, waar je niet als nummer wordt gezien maar echt als persoon en waar vaak meer ruimte is voor je persoonlijke ontwikkeling? Plussen en minnen die je tegenover elkaar afstreept om tot een beslissing te komen. Toch geldt voor mij maar één ding en dat is het gevoel dat ik bij iets of iemand heb. Het welbekende ´onderbuikgevoel´.

Generatie Einstein
Bij Coopr zat dat gevoel helemaal goed en mag ik mezelf opnieuw zes maanden bewijzen. Met mijn collega´s praat ik vaak over hoe ik mijn werkzaamheden naar een hoger niveau kan tillen. Het fijne van een klein bedrijf in dit geval is dat ik hier alle tijd en aandacht voor krijg. En vaak genoeg krijg ik dan ook te horen dat ik ongeduldig ben en dat ik mezelf de tijd moet geven om te ervaren wat het werk überhaupt inhoudt. Vandaag kreeg ik zelfs allerlei theorieën over ´Generatie X/Z´, ´Einstein generatie´, ´Millennials´ voorgeschoteld die allemaal mijn generatie proberen te beschrijven en wat ´wij´ zoeken en willen bij een bedrijf en werkgever. Ik moest er best om lachen eerlijk gezegd. De generatie van de Baby Boomers kende ik wel, maar Einstein generatie?

Volgens Jody wil mijn generatie veel stappen overslaan om zo snel mogelijk bij de top te komen, terwijl de stappen er tussenin juist bloed, zweet en tranen hebben gekost bij mijn vorige generatie. Tuurlijk zou ik het liefst nu al alleen een klant willen bedienen, maar zou dat realistisch zijn? Gelukkig helpen mijn collega´s mij omgaan met het ´generatie-ongeduld´ en als ik de theorie mag geloven hechten wij daar (het advies) juist heel veel waarde aan: een bedrijf dat ons helpt met het ontwikkelen van onze vaardigheden voor de toekomst.

Ben jij ook een PR-junior? Reageer dan vooral als ook jij tegen bepaalde dingen oploopt, op- en/of aanmerkingen of vragen en/of tips hebt. Door elkaars ervaringen uit te wisselen, helpen we elkaar om uiteindelijk volwaardige PR-leeuwen te worden! Tot over twee weken weer!