We hebben nieuwe helden in het communicatievak nodig!

In die uitgave stond een mooi lijstje van veelbelovend talent dat de wereld zou gaan bestormen. Ik heb net eens zitten bekijken wat er van al die mensen terechtgekomen is. Het goede nieuws: die mensen -veelal vrouw- hebben allemaal prachtige functies. Het minder goede nieuws: ze bepalen geenszins de kleur van het vak, ondanks de prachtige functies die zij stuk voor stuk hebben bij beeldbepalende organisaties.

Weer goed nieuws. Adformatie en Logeion (waar ik voorzitter van ben) zijn in gesprek om weer eens iets soortgelijks te doen. Wellicht in een ander, moderner, jasje. Ik mis deze mensen in het communicatiedebat. Als er iets aan de hand is in ons vakgebied dan horen we al jaren dezelfde mensen. Mensen die soms uit de wetenschap komen, maar over het algemeen zijn het mannen van een zekere leeftijd (nog een veel zekerdere leeftijd dan die ik zelf heb), met decennialang ervaring en status die keer op keer hun mening mogen ventileren over kwesties. Dat is enerzijds gemakzucht van zij die de digitale rolodex beheersen en bellen voor een quote-je links en rechts. Maar het is wat mij betreft zowel een gemiste kans als een enorme mate van zelfonderschatting.

Onlangs sprak ik een buitengewoon getalenteerde jonge vrouw die werkt bij een bedrijf dat middenin allerlei dynamieken staat dat ons vak interessant maakt. Juist haar visie, twijfels, dilemma’s wil ik horen. Ze zijn misschien wel de meest interessante die ons vak te bieden heeft. Ze vond van zichzelf inmiddels ook dat ze best het drempeltje over mocht. Ik hoop dat ze deze blog leest en er werk van maakt. En datzelfde geldt voor dat mooie lijstje van al die mensen die toen nog onder de 30 waren. Ze zijn nu onder de 40. Ervaren genoeg om heel veel gezien te hebben. Jong genoeg om allerlei opkomende trends te voelen en te snappen.